Een Ishihara-test wordt veel gebruikt om uw kleurwaarnemingsdefecten te controleren door een reeks platen bedekt met gekleurde stippen om de kleurwaarneming van een persoon te controleren.
De test bestaat uit gekleurde stippen met meerdere cijfers gedrukt op Ishihara-platen. Om nauwkeurige resultaten te krijgen, moet u de onderstaande stappen volgen.
De Ishihara-test is een kleurzichttest voor het opsporen van rood-groene kleurafwijkingen. Het is vernoemd naar de maker, Shinobu Ishihara, een professor aan de Universiteit van Tokio die in 1917 voor het eerst zijn processen publiceerde.
De test bestaat uit verschillende Ishihara-platen, een soort pseudo-isochromatische plaat. Elke Ishihara-plaat toont een vaste cirkel van gekleurde stippen, schijnbaar willekeurig in kleur en grootte. In de Ishihara-platen wordt de afbeelding (platen) gevormd door willekeurige kleuren met verschillende vormen en maten. Het is gemakkelijk zichtbaar voor normaal kleurenzien en niet identificeerbaar bij kleurenblinde mensen, vooral degenen met rood-groene zichtafwijkingen. Andere platen zijn met opzet ontworpen om alleen getallen te onthullen aan mensen met een rood-groen kleurenziendeficiëntie en onzichtbaar te zijn voor mensen met een normaal rood-groen kleurenzien. De volledige test bestaat uit 38 platen, maar een ernstig defect wordt meestal al opgemerkt na slechts enkele platen.
De platen hebben verschillende testontwerpen:
Demonstratieplaten: (eerste plaat met cijfer "12") is ontworpen om te worden opgemerkt door alle personen, of ze nu normaal of slechtziend zijn. Alleen voor demonstratiedoeleinden en wordt meestal niet in aanmerking genomen bij het maken van een score voor screeningdoeleinden.
Transformatieplaten: een persoon met een kleurwaarnemingsstoornis zou een ander beeld of andere cijfers moeten zien dan iemand met een normale kleurwaarneming.
Verdwijnende platen: alleen een persoon met normaal kleurenzicht kan de afbeelding/plaat zien.
Verborgen cijferplaten: alleen een persoon met een kleurwaarnemingsstoornis kon de figuur zien.
Diagnostische platen: om het type kleurwaarnemingsdefect te bepalen, of we kunnen zeggen (protanopie of deuteranopie) en de scherpte ervan.
Traceren van platen: Individuen wordt gevraagd een zichtbare lijn over de afbeelding of plaat te herkennen in plaats van een nummer te lezen.
De Ishihara-test controleert de rood-groene kleurenblindheid bij mensen met kleurwaarnemingsdeficiëntie. De test zal je vragen om naar de reeks cirkels (platen) met verschillend gekleurde stippen en maten te kijken en deze te herkennen. Waarin stippen worden gevormd met andere vormen of een- of tweecijferige getallen. Als je het rood en groen niet kunt zien, zijn die vormen van platen moeilijk te zien of te herkennen, of misschien zie je ze helemaal niet.
Er zijn verschillende soorten kleurenblindheid die problemen veroorzaken bij het zien van verschillende kleuren.
Rood-groene kleurenblindheid
Het is de meest voorkomende vorm van kleurenblindheid, waardoor het moeilijk is om het verschil tussen rood en groen te zien wanneer je deze kleuren laat zien.
Soorten rood-groene kleurenblindheid:
Deuteranomalie: Hierdoor lijkt het groen meer op rood. Er zullen enkele milde symptomen worden gezien die de persoon niet in de weg staan van zijn dagelijkse activiteiten. Het is het meest voorkomende type rood-groen type.
Protanomalie:Het maakt rood groener en minder intens (helder). Bij dit type zijn de symptomen ook mild en staan ze de dagelijkse activiteiten meestal niet in de weg. Protanopia en deuteranopia: bij dit type kan de persoon het verschil niet zien tussen rode en groene shows op het bord of in real-life activiteiten.
Blauw-gele kleurenblindheid: Blauw-gele kleurenblindheid is de minder voorkomende vorm van kleurenblindheid, waardoor het moeilijker wordt om het verschil te zien tussen geel-rood en blauw-groen.
Er zijn twee subtypen blauw-gele kleurenblindheid:
Tritanomalie: Bij tritanomalie zal de persoon het moeilijk vinden om het verschil te zien tussen geel en rood en blauw en groen.
Tritanopie: Bij tritanopie kan de persoon geen onderscheid maken tussen paars en rood, geel en roze, en blauw en groen. Het zorgt er ook voor dat kleuren er minder intens uitzien.
Volledige kleurenblindheid: Bij volledige kleurenblindheid zie je helemaal geen kleuren. Dit type wordt ook wel monochromatie genoemd, en het is een ongewoon type, en de waarschijnlijkheid is aanzienlijk kleiner. Afhankelijk van de klas heb je mogelijk ook hulp nodig bij het zien met helder zicht en gevoeligheid voor licht.
Deficiëntie van kleurenzien beïnvloedt het onvermogen om specifieke kleuren te onderscheiden bij dagelijkse activiteiten. De volgende aandoeningen kunnen kleurwaarneming veroorzaken:
Volgens een onderzoek onder kleurenblinde professionals, "ervaren 1 op de 12 mannen en 1 op de 200 vrouwen kleurenblindheid". De meerderheid van de mensen met kleurenblindheid heeft de aandoening geërfd.
Soms zijn problemen met kleurwaarnemingsdeficiëntie te wijten aan een ziekte die uw oogzenuw aantast, zoals glaucoom. Kleurwaarneming kan ook het gevolg zijn van een erfelijk probleem met de kegeltjes van uw netvlies (kleurgevoelige fotoreceptoren genoemd). Het netvlies is de meest lichtgevoelige laag aan de achterkant van je oog.
Bepaalde ziekten kunnen kleurwaarneming veroorzaken, waaronder:
U kunt kleurwaarnemingsdeficiëntie genezen door een behandeling voor de onderliggende aandoening te ondergaan.
Veel banen vereisen dat iemand de kleurenblinde test doorstaat. Carrièrepaden omvatten de brandweer, spoorwegafdeling, politie, leger, kustwachtofficieren, vliegtuigpiloten en meer. Om op deze afdelingen te werken of te dienen, moeten mensen slagen voor de Ishihara-kleurenblindtest. Behalve voor deze afdelingen, is het optioneel of essentieel dat ze kleurzichtlenzen mogen gebruiken. Veel mensen dragen ook kleurzichtlenzen om hun kleurzicht op hun werk te verbeteren en te verbeteren.
Met onze Ishihara-kleurenblindtest kunnen mensen hun kleurenblindheid kennen en een carrière nastreven die voorheen verboden terrein was door behandeling van onderliggende aandoeningen.
